Nie znoszę PMS! Im jestem starsza tym bardziej widzę, jak te trzy literki wpływają na mój stan ducha i ciała przed tym, co nas wyróżnia, oznacza, naznacza w byciu kobietą. Czas przygotowania do ujęcia kobiecości w największym tego słowa znaczeniu jest często drogą przez mękę. Gdyby tylko ból brzucha, piersi, zatrzymanie wody w organizmie i standardowe 2 kg na plus... to może jeszcze by uszło. Jednak zazwyczaj dochodzą do tego rozdrażnienie, poddenerwowanie, płaczliwość, poczucie totalnej bezradności i bylejakości.. Tego stanu nie znoszę. Ktoś krzywo spojrzy, a jestem gotowa wybuchnąć niekontrolowaną złością czy fochem. Ten czas powinien być specjalnym przywilejem, czasem chronionym dla buzujących hormonów i huśtawek nastroju.
W takie dni najchętniej nie wychodziłabym do ludzi, aby nikomu nie stała się krzywda. Nie ma jednak tak dobrze, więc staram się pić dużo, oddychać głęboko, a jak nie pomaga (zwłaszcza w pracy) pić ziołową herbatkę na uspokojenie, bleeeee. Nastrojowy shaker to nic w porównaniu z zachciankami jedzeniowymi jakie pojawiają się mi w tym czasie. Kiedyś żelki kwaśne serduszka, potem czekolada i cukierki, aby jak najwięcej czekolady, a ostatnio zabijam za brak śledzia! W oleju z cebulką, koreczki po kaszubsku, kawałki w sosie musztardowym, pomidorowym, każdym, nawet od biedy może być sushi ale z dużą ilością sosu sojowego. Słono, kwaśno, mocno.. tak!!!!!!!
Co będzie dalej? Mój organizm naprawdę mnie zaskakuje, zadziwia, bo nie pamiętam, abym taką miłością pałała do tej rybki, naszej rodzimej, limitowanej, ale pływającej po naszym morzu wspaniałym. Niech pływa i niech uspokaja zwłaszcza w takie dni jak dziś.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz